Ikona typu Eleusa. Jest to przedstawienie Maryi i Jezusa w bardzo czułej relacji. Typ ten zwany w Bizancjum jako Glykofiluosa (gr. słodki pocałunek). Dzieciątko siedzi wyprostowane na rękach Matki Bożej, prawą rączką przytrzymuje się podbródka Matki a lewą krawędzi Jej szaty w okolicy szyi. Nóżki Dzieciątka są połączone ze sobą, a odkryte są jedynie stopy. Ikona ta , zgodnie z cerkiewną tradycją była pierwszym wizerunkiem, który objawił się w okresie mongolskiej niewoli Ziemi Ruskiej, w roku 1238, wkrótce po najeździe Batu-chana na Ruś. Została przywieziona przez świętych książąt Bazylego i Konstantyna do Jarosławia. Historia tej ikony jest bardzo ciekawa. Była przez wieki otaczana kultem lecz czasem pamięć o niej przygasała a później znów sobie o niej przypominano. Ostatnie odrodzenie kultu tej ikony nastąpiło w ostanich latach. Zaginioną w okresie komunizmu ikonę odnaleziono w 1998r. starej szopie koło Rostowa Wielkiego. Po kilkuletniej konserwacji ikona trafiła do Sankt Petersburga a następnie w 2003r. do Jaroslawia. W Galerii Trietiakowskiej w Moskwie znajduje się stara XV wieczna kopia tej ikony.
Kolejna ikona tego typu. Mam nadzieję, że kiedyś uda mi się pokazać tę czułość.... Ikona napisana dla mojego bratanka i chrześnika Sebastiana.